вторник, 19 января 2016 г.

Հունվարի 19

Ստրուկը և առյուծը
Այլևս ի վիճակի չլինելով դիմանալ վարպետի ծեծին, ստրուկը գցեց շղթան և դիմեց փախուստի: Նա անցավ Հռոմի փողոցներով, սլացավ դաշտով ուղիղ անտառի մեջ և ընկավ քարանձավի մուտքի մոտ:
Այնուհետև նա սարսափած տեսավ, որ քարանձավից դուրս է գալիս, մի հսկայական առյուծ: Գազանը դրեց իր արյունահոս թաթերը նրա ծնկներին: Խճճված մորդիի մեջ երևում էր մի փուշ: Ստրուկը հանեց թաթից փուշը և շարունակեց վազել փախչելով հետապնդումից:
Երկար ճամփորդելուց հետո նա կրկին բռնվեց և տեղափոխվեց Հռոմ: Փախուստի փորձ կատարելու համար, նա ստիպված էր կռվել սոված առյուծի հետ: Բազմության ցնծության դիմաց պահակները դուրս հրեցին նրան մրցարան: Բայց, հրաշք Առյուծը հենց այն մեկն էր, որին ծառան մի անգամ փրկել էէր սարսափելի ցավից: Չնայած նա խելագարվել էր սովից ու վախից, բայց հիշելով իր փրկարարին, պարկեց նրա ոտքերի մոտ ինչպես շունը: Ամբոխը լռեց, իսկ կայսրը, իմանալով ամբողջ պատմությունը, ազատեց ստրուկին:
Ստրուկը չդիմանլով վարպետի ծեծին ,փախնում է մոտից,գնում է դաշտերով, ու անտառի  մեջ ընկնում քարանձավի մուտքի մոտ:Քարանձավից  դուրս է գալիս մի գազան արյունոտված ու մոտենում վախեցած ստրուկին:Ստրուկը տեսնում է գազանի մորթու մեջ մի մեծ փուշ,նրան օգնում է,ու փուշը հանում:

Շատ ճանփորդելուց հետո նրան նորից են բռնում:Ստրուկին,որպես տուժ փախուստի համար,ստիպում են կռվել սոված առյուծի հետ:Երբ հանդիպում են ստրուկն  ու առյուծը իրար,առյուծը հիշում է,թե ինչպես ստրուկը  փրկեց իրեն փշի ծակոցներից:Առյուծը գալիս , պարկում է նրա ոտքերի տակ:Բոլորը ապշում են առյուծի արարքից:լավ է,երբ արածտ գնահատում են, ու չեն մոռանում:Երբեք պետք չէ  մոռանալ նույնիսկ արած փոքրիկ լավությունը:  

Комментариев нет:

Отправить комментарий